Głównym celem projektu było racjonalne poszukiwanie i weryfikacja działania sensybilizatorów uszkodzeń DNA (w radioterapii i terapii fotodynamicznej chorób nowotworowych) – modyfikowanych nukleozydów (MN). MN projektowano, posługując się obliczeniami kwantowochemicznymi (QM). Następnie potencjalne sensybilizatory syntezowano chemicznie, po czym wykorzystywano szeroką gamę metod fizykochemicznych do badania procesu dysocjacyjnego przyłączenia elektronu (DEA) tak w roztworze (radioliza stacjonarna sprzężona z wysokosprawną chromatografią cieczową i spektrometrią mas (LC/MS), radioliza impulsowa), jak i w fazie gazowej (DEA indukowane w skrzyżowanych wiązkach elektronowo-molekularnych). Sensybilizujące właściwości MN badano również w docelowym środowisku sensybilizatora, tj. w molekule DNA, uzyskując, z wykorzystaniem enzymatyczno-chemicznej metody znakowania DNA opracowanej na potrzeby projektu, szereg znakowanych sekwencji oligonukleotydowych. Wreszcie działanie badanych pochodnych weryfikowano również w komórkach zdrowych i nowotworowych, oznaczając cytotoksyczność MN oraz ich właściwości radiosensybilizujące w teście klonogeniczności.